Śrila Prabhupada Wymagał Lojalności.

Śrila Prabhupada sam był przykładem lojalności. Zawsze nosił szafranowe dhoti sannyasina, miał ogoloną głowę i zachowywał się jak doskonały Vaisnava, gdziekolwiek by nie poszedł. Był najlojalniejszym synem swojego Guru Maharaja, dlatego wypełnił instrukcje Bhaktisiddhanty Sarasvati i pojechał na Zachód. Gdy Śrila Prabhupada udał się do Nowego Jorku po raz pierwszy, otrzymał rady od będących tam swamich by porzucił swój ścisły wegetarianizm i śluby sannyasina, ale Śrila Prabhupada pozostał wobec tych zasad lojalny. A w swoich komentarzach Bhaktivedanty, zawsze jest lojalny w stosunku do poprzednich acaryów.

Przynajmniej w momencie gdy ktoś stawał się jego uczniem, Prabhupada prosił o całkowitą lojalność. Wiedza o świadomości Krsny jest ekskluzywna; należy rozumieć, że Krsna na Goloce Vrindavan jest Najwyższą Prawdą. Lojalność wobec Śrila Prabhupady oznacza nie podążanie za innymi wersjami Absolutu. Jeśli o tych innych wersjach ma się w ogóle czytać, to tylko po to by poznać ich filozofię. Nawet dziedzictwo kultury Vaisnava powinno być otrzymane poprzez niego. Jeden z uczniów powiedział kiedyś Prabhupadzie, że Bhaktivinoda Thakura był jego ulubionym pisarzem. Śrila Prabhupada skorygował swego ucznia i powiedział: „Twoim drugim ulubionym pisarzem.”

Prabhupada prosił o lojalność również dla naszego własnego dobra, ponieważ jego bracia duchowi byli nieprzyjaźni. Nie podobało im się, że Śrila Prabhupada pojechał na Zachód nauczać.

Nie bycie lojalnym w stosunku do Prabhupady oznacza stworzenie poważnej erozji w najbardziej kluczowej sprawie, jaką jest oddanie dla guru. Prabhupada raz powiedział, że jeśli stracisz wiarę w guru, to jest to niczym pęknięcie w samej podstawie twojej świadomości Krsny.

Prabhupada nie wyrażał oczekiwania lojalności w sposób regularny, to raczej chodziło o uczucie miłości pomiędzy nim, a jego uczniami. Mówił o nich „moi ludzie” i „ludzie z Hare Krsna”, co oznaczało wszystkich jego zwolenników, to mimo że oczekiwał od nich przywiązania i uczucia, było to bez fałszywego prestiżu.

Śrila Prabhupada pokornie przyjął fakt, że to właśnie on był upoważnioną osobą do poprowadzenia światowego ruchu świadomości Krsny. W komentarzach do swych książek wyraził opinię, że nie jest to dobrze, gdy tzw. Vaisnavowie nie respektują upełnomocnionego Vaisnavy, który rozprzestrzenia świadomość Krsny na całym świecie. Dlatego, dla zwolenników Śrila Prabhupady czyjeś duchowe zaawansowanie wyraża się stopniem do jakiego osoba ta akceptuje Śrila Prabhupadę. Ekumeniczne dobre maniery i szczery udział w dialogu z innymi odłamami religijnymi są częścią propagowania świadomości Krsny, ale ostatecznie dla zwolenników Prabhupady to on jest tym najwyższym. Powody dla których jest on tym najwyższym zawarte są w samych konkluzjach Bhagavad-gity i Śrimad-Bhagavatam. Śrila Prabhupada zawsze mówił, że nie będziemy dyskredytować innych religii i innych nauczycieli świadomych Boga, jednak rozpoznanie i bycie lojalnym w stosunku do Najwyższej Prawdy w jej najpełniejszym przejawieniu jako Radhy i Krsny, było cennym darem Śrila Prabhupady jaki dał swym zwolennikom. Nie możemy podążać ścieżką Radha-Krsny bez podążania za Śrila Prabhupadą.

Ekskluzywne uczucie i lojalność wobec Śrila Prabhupady wyrażane są na różne sposoby. Takie wyrażenie następuje gdy zwolennik Prabhupady pozostaje w miejscu do którego Prabhupada wysłał go i wykonuje taką służbę, jaką Prabhupada mu dał. To z powodu osobistej lojalności wobec Śrila Prabhupady, uczeń nie łamie zasad regulujących, ponieważ obiecał mu zawsze ich przestrzegać.

Kiedy jakiś bhakta uskarżał się jak to ciężko jest działać razem z innym – przysparzającym problemów wielbicielem, Prabhupada mówił: „To jest twoje wyrzeczenie.” Determinacja by kontynuować współpracę z braćmi duchowymi też jest formą wyrażenia lojalności wobec Śrila Prabhupady. A bycie lojalnym wobec Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny jest jeszcze jedną formą wyrażenia swojej lojalności. Lojalność w stosunku do Śrila Prabhupady bez lojalności wobec ISKCON nie jest możliwa. Lojalność nie jest wyłącznie teoretyczna, jest ona wyrażona praktycznie stosownie do czyjegoś stopnia oddania: „Będę robił to, co jest konieczne, jako wierny syn.”

Lojalność wyraża się w życiu, w cechach osobistych. Z powodu naszego przywiązania do Śrila Prabhupady, nie zapominamy go i ćwiczymy pamiętanie go. Lojalność oznacza również poczucie niesmaku i winy jeśli okazuje się, że w jakimkolwiek kontekście akceptujemy kogoś innego jako naszego guru. Gdy w czasie gdy Śrila Prabhupada był z nami, jego nauczyciele z gurukuli zaczęli poważnie podążać za naukami Mary Montessori, Kirtanananda zauważył: „Oni przyjęli nowego guru.” To była najgorsza wypowiedź i znak, że nauczyciele z gurukuli musieli natychmiast skorygować swoje priorytety i zdecydować kogo uważają za swojego guru.

Im bardziej będziemy w stanie zachować nawyki jakie przejęliśmy od niego – styl jedzenia, ubierania się – tym bardziej będziemy w stanie zachować pamięć o nim, rzeczywistą lojalność, zakładając, że będziemy potrafili robić to w sposób inteligentny.

Uczeń Śrila Prabhupady pozostaje lojalny wobec jego filozofii, nawet w obliczu opozycji. Śrila Prabhupada powiedział, że życie pochodzi z życia i że naukowcy nie są w stanie życia stworzyć. Powiedział również, że ludzie nie polecieli na Księżyc, że nie są w stanie tego zrobić. Półbogowie i Sam Bóg są wszyscy prawdziwymi osobami. Książki Śrila Prabhupady należy czytać regularnie (co samo w sobie jest formą lojalności), bez modyfikowania czy zmieniania jego konkluzji. Utrzymywanie wszystkiego co Prabhupada dał nam, życie w towarzystwie bhaktów, zawsze intonowanie maha-mantry – to są wyrazy naszej lojalności. Nawet sama koncepcja bycia lojalnym wobec Śrila Prabhupady, jest jeszcze jednym jego darem. Dał on nam wystarczająco dużo powodów i inspiracji, aby być wobec niego lojalnym.

Satsvarupa dasa Goswami.
>>> Ref. VedaBase => SPN 2-49: Personal: Srila Prabhupada Demanded Loyalty