We wczesnych latach ISKCON-u, dwóch niemądrych uczniów odeszło z ruchu i zauważyło: „To nie jest towarzystwo świadomości Kryszny, lecz towarzystwo świadomości Prabhupady.” Jakiś inny uczeń odparł: „A cóż jest złego w towarzystwie świadomości Prabhupady? Guru jest przecież reprezentantem Kryszny”.
Prabhupada stworzył nazwę ISKCON jak również frazę „Świadomość Kryszny”, którą ukuł z tłumaczenia wersetu Rupy Gosvamiego. Nadał towarzystwu kształt na swój własny sposób. Czasami mówił, że nie wymagał od swoich uczniów by nosili dhoti, a jednak oni to robili. Robili to, bo chcieli za nim podążać. Będąc członkiem Brahma-Madhva-Gaudiya sampradayi i uczniem Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakura, Prabhupada pisał swoje komentarze po takich wielkich acaryach jak Jiva Gosvami i Baladeva Vidyabhusana. Jednak ciągle był indywidualną osobą. Dlatego towarzystwo jakie założył, ISKCON, nosi odciśniętą na sobie osobowość Prabhupady.
Jego indywidualny sposób patrzenia, na przykład na kwestię dlaczego jego bracia duchowi nie wykonali żywo polecenia Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakura i nie asystowali Prabhupadzie kiedy on zaczął faktycznie tworzyć ruch o światowym zasięgu, taki sam sposób patrzenia na historię ruchu został przyjęty przez jego uczniów. On chciał, by wpływ jego osobowości na ten ruch pozostał odciśnięty na długo w przyszłości. Ciężko pracował na to, by wszystko szło dalej tak jak on to ustawił, nawet po jego odejściu. Zbudował świątynie, które mają przetrwać pokolenia i ustanowił system kształcenia, który ma zostać zachowany. Powiedział, że jego książki dadzą fundament cywilizacyjny na dziesięć tysięcy lat. Te stwierdzenia poczynione przez Prabhupadę nie wykluczają możliwości pojawienia się innych wielkich nauczycieli, ale nie powinniśmy przeoczyć faktu, że Śrila Prabhupada jest jedynym założycielem-acaryą ISKCON-u. Jego komentarze Bhaktivedanty mają specyficzny smak, a ich esencja jest smakowana gdy następcy w systemie parampara po Prabhupadzie przestrzegają zawartych w nich nauk. W jego komentarzach można znaleźć również jego specyficzne, osobiste doświadczenia, służące za przykłady. One również są częścią zgromadzonej wiedzy, którą można nazwać smrti.
„Działajcie tak samo, jak ja działam”, powiedział Prabhupada. To nie jest tak, że pragnął on kultu własnej osoby, ale ponieważ ustalił standard dla swoich liderów GBC i innych, pragnął, aby jego zwolennicy działali w „jego” sposób. Jego pragnieniem było, aby jego zwolennicy działali razem i zachowali to co on dał. Otrzymał błogosławieństwo Pana Caitanyi Mahaprabhu i pragnął, aby ten sukces był kontynuowany przez jego następców. Dal za przykład siebie mówiąc, że każda osoba może gdzieś się udać i otworzyć ośrodek Hare Kryszna, jednoosobowo dając wykłady, gotując, grając na mridandze itd. Podał również swoje życie za przykład, gdy zachęcał swych uczniów do udawania się do obcych krajów i podejmowania trudów. Sam zrobił to samo udając się samodzielnie do Ameryki. Każdy wielbiciel musi rozwinąć się w duchową osobę i Śrila Prabhupada jest najlepszym tego przykładem.
Guru jest bardzo osobistym nauczycielem i jeden może różnić się od drugiego. Na przykład, Śrila Prabhupada przetłumaczył Nektar Oddania, ale w swojej osobistej praktyce świadomości Kryszny wykluczył niektóre z zaleceń Nektaru Oddania jako niepraktyczne w danym czasie i miejscu. Dlatego nacisk Śrila Prabhupady na to co powinno być zrobione, a czego nie należy robić, jest doskonałą selekcją dokonaną przez eksperta acaryę. Osobisty nacisk Prabhupady na priorytety w nauczaniu, takie jak drukowanie i dystrybucja książek, wydają się nie być tylko jego własne, ale jednak są one wykonywane w „jego sposób”. Prabhupada tego chciał.
Śrila Prabhupada żył w bardzo przemyślany sposób, dając swoim uczniom przykład i pragnąc aby oni żyli w taki sam sposób. Powiedział również, że jego następcy powinni rozbudować to, co on sam stworzył. Prabhupada dał instrukcję, że bardzo ważnym aspektem nauczania było pokonanie spekulacji uczonych mówiących, że życie pochodzi z materii, ale zrobienie tego pozostawił stworzonemu przez siebie Bhaktivedanta Institute, w którym jego uczniowie będący jednocześnie naukowcami mieli rozwinąć na bazie tej jego instrukcji działanie i pisać książki, w których naukowcy zostaliby pokonani zgodnie ze swoimi własnymi, naukowymi zasadami.
Prabhupada zachęcał swoich uczniów, by malowali obrazy z Kryszną, by zostawali wielkimi artystami, by dla Kryszny wznosili budowle, by zostawali wielkimi architektami i inżynierami, a wszystko to było robione pod jego osobistym okiem.
Satsvarupa dasa Goswami
>>> Ref. VedaBase => SPN 3-50: Prabhupada's Personal Stamp on ISKCON
